Wie zoet is, krijgt lekkers. Deze zoete rösti's met appel en kaneel zijn lekker als zoete lunch of als zoet dessert, als een soort mini-pannenkoekje. Maar zonder poedersuiker passen ze ook erg goed bij de rode kool, als zoete en kindvriendelijke variant op aardappelen. En omdat rösti maken ook leuk en spannend is, vinden kleine èn grote kinderen dit vast leuk om te maken tijdens het gourmetten. En als je echt in een experimentele bui bent, kun je in plaats van kaneel ook speculaaskruiden gebruiken.
In het boek Asian Green van Ching-He Huang wordt uitgebreid geput uit de Aziatische keuken. Uit het boek een Chinese noedelsoep met kokosmelk, heerlijk verwarmend nu de dagen kouder worden.
Ik ben een groot liefhebber van hartig belegd brood, maar wil mijn schijven brood toch grotendeels plantaardig beleggen. Als kaas wegvalt, kom je toch snel uit op spreads - of kant-en-klare plakjes vleesvervangers, die ik vaak wat laf vind smaken en daarom ook te duur vindt voor wat ze bieden. Een poosje geleden ontdekte ik in de toko tau kwa, een stevige tofu met naar verluidt een vleesachtige structuur. Gemarineerd uit de oven hebben deze tofureepjes een lekker leerachtige bite en ze bieden veel smaak.
Savooiekool is voor mij verbonden met de koudere dagen. Ik vind deze kool wel lekker, maar soms heb ik gebrek aan inspiratie om hem te bereiden. Ik wil er ook niet constant bechamelsaus over gieten: net zoals alle andere groenten kun je er veel meer mee doen. Dit recept voor in witte wijn gestoofde savooiekool met cashewnoten is een leuke variatie, geïnspireerd op de Franse keuken. Het gerecht is gemakkelijk te maken en ook relatief snel klaar. Een ideaal bijgerecht voor een koudere en donkere avond.
Machteld schreef er nog een zeer uitgebreid artikel over in 2013, zelf zuurkool maken. Ik ga er hier dan ook niet te veel over uitweiden. Persoonlijk vind ik wecken en inmaken net wat te veel werk, maar als er je er je hand niet voor omdraait, ga gerust je gang. Ik ken mensen met een voorraad aan ingemaakte groenten, fruit en jam, genoeg voor een heel weeshuis, gewoon als hobby. Graag neem ik daarvan een potje in ontvangst, bij wijze van cadeautje, want om te krijgen vind ik het dan wel weer erg leuk. Ik maakte onderstaande Hongaarse zuurkool met vastkokende, iets kruimige aardappels.
Lekker gezond en feestelijk eten, daarvoor zorgt Karolien Olaerts in haar boek Karola's Kitchen. In de hoofdrol veel verse groenten in lekkere combinaties. In dit recept uit het boek gaat ze op de Midden-Oosterse toer, met onder andere pompoen en bietjes gekruid met ras el hanout.
Eigenlijk is pesto alla genovese een beschermd product gemaakt van basilicum, pijnboompitten, Italiaanse harde kaas en olijfolie, maar de pesto in supermarktpotjes heeft daar vaak niets mee te maken. Naast de vrijwel onvermijdelijke cashewnoten zit er vaak ook aardappelpuree in en zelfs natuurlijke aroma's. En toch betaal je er al snel een behoorlijke prijs voor. Mijn pesto alla genovese mag strikt genomen ook niet zo heten, maar is wel plantaardig, vers en bijzonder smakelijk.
Op 22 oktober 2021 is het honderd jaar geleden dat de Franse chansonnier Georges Brassens werd geboren. Hij zag er zo Frans uit als de Eiffeltoren, maar stamde van een Italiaanse moeder in de zuidelijke havenstad Sète, waar een groot aantal Italiaanse migranten leefde. Zij hadden niet enkel hun taal maar ook hun culinaire gewoonten meegebracht. Om Brassens te eren maken we een zondags familiegerecht, dat in elk gezin wel anders werd klaargemaakt. Hoofdbestanddelen waren pasta, tomatensaus en de al sinds de achttiende eeuw in de Provence bedachte 'alouettes sans tête', onze blinde vinken. Wij maken er een vegetarische versie van, met de al sinds eeuwen in de Hérault verbouwde kikkererwten en bospaddenstoelen, die ook in deze regio te plukken zijn.
Ik had een stamppot met koolrabi gepland. Ik twijfelde nog of ik er een potje maïs door zou roeren of dat ik naar de supermarkt zou gaan om vegetarische burgers te kopen. Toen bedacht ik opeens dat ik ook maïsbeignets kon maken, in de Verenigde Staken bekend als corn fritters. Het is in wezen een beslag met maïs erdoor, maar hiermee kan je bijna eindeloos verschillende versies maken. Ik koos niet voor de klassieke versie maar voor eentje met Provençaalse kruiden en harde Italiaanse kaas. Deze hartige maïskoekjes zijn lekker als bijgerecht of gewoon als hapje op elk moment.
Het grappige aan Chinese restaurants is dat je in elk land andere gerechten op de menukaart hebt staan. China is dan ook een groot land met verschillende keukens, dus zo raar is dat op zich niet. Nederland is sowieso een raar voorbeeld, omdat je hier Chinees-Indonesische (soms nog in combinatie met Surinaamse) restaurants hebt. Maar toch waren we verbaasd toen wij een paar jaar geleden op vakantie in Oostenrijk "Klimmende mieren op een boom" tegen kwamen op de menukaart.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
