Ik vind een lekker worstje op zijn tijd erg lekker, maar de vegaworstjes uit de supermarkt vind ik vaak te laf. Al eerder heb ik geëxperimenteerd met kidneybonen-groenteworstjes die met ei worden gebonden, maar nu heb ik - op basis van een recept van de worstvormpjes die ik twee jaar geleden heb gekocht - een plantaardige versie op basis van tarwegluten. Bonen-seitanworstjes dus, die je ook nog eens snel in elkaar hebt gedraaid.
Courgettes zijn de ideale groente voor in de moestuin. Je hebt er nooit zoveel werk van en een rijkelijke oogst is haast gegarandeerd. In het hoofdseizoen wil je je dan wel eens afvragen wat je er nu weer mee kan maken. Vandaag maken we een relatief simpel gerecht dat is geïnspireerd door de keuken van het Midden-Oosten. Door de toevoeging van de rozijnen krijg je een kruidig gerecht met een zoete toets. Erg lekker met couscous. De groenten geven wat aromatisch vocht vrij dat wordt opgenomen door de couscouskorrels. Voor een extra stevige maaltijd kan je ook een blik kikkererwten toevoegen.
Een casserole smaakt niet alleen in de winter, ook in de zomer is het een lekker simpel gerecht dat in de oven gaar wordt terwijl je lekker in de tuin zit. Deze zomerse casserole heeft een Italiaans tintje door de cocktailtomaatjes en de oregano, die goed combineren met de smakelijke, geroosterde bloemkool. De trouwe lezer zal herkennen dat dit recept erg lijkt op mijn casserole met wintergroenten van een aantal jaren geleden. Op een goed recept kun je tenslotte eindeloos variëren.
Courgette laat zich erg makkelijk tot een romige, milde soep verwerken en is goed te combineren met andere groenten, waardoor er ongelofelijk veel varianten van deze soep zijn. Ik word daar blij van, want ik houd van courgettes en ik houd van soep. Daarom varieer ik er in de zomer, als courgettes goed verkrijgbaar zijn, op los. Deze soep is een simpele basissoep, die door de toevoeging van groene asperges en de kruidenolie net wat chiquer wordt. En of je het nu eet als lunchgerecht of als voorgerecht, je krijgt in elk geval een aardige portie groente binnen.
Overal vind je recepten met oudbakken brood. In vroeger tijden vond men het veel belangrijker dan nu om geen eten verloren te laten gaan en uit deze noodzaak zijn heel goede bereidingen ontstaan. De meest bekende bij ons zijn broodpudding en wentelteefjes - ook wel bekend als verloren brood. In Oostenrijk en de omliggende regio's maken ze van oudbakken kaiserbroodjes hartige knödels die ze eten als hoofdgerecht. In plaats van kaiserbroodjes kan je in feite elk soort witbrood gebruiken, ik gebruikte een stokbrood. Voor de hoeveelheid laat je één deel brood weken in één deel melk. De hoeveelheid eieren pas je ongeveer aan. Als variatie op de klassieke semmelknödel met peterselie maken we vandaag knödels met spinazie en tomaten-roomsaus, een Italiaanse touch dus.
Een etentje in een Thais restaurant bracht me op het idee van deze salade. Ik houd van pittig en eet heel graag rauwkost, dus wanneer ik pittige salades op de kaart zie staan krijg ik altijd trek. Helaas zijn die salades meestal niet vegetarisch vanwege de vis- of oestersaus die ruimschoots gebruikt wordt. Ik besloot zelf aan de slag te gaan met de kruiden en specerijen die ik toch al in huis had en kwam tot onderstaand recept. In de dressing combineerde ik zuur, zoet en umami met de pit van sambal, de groenten die ik gebruikte waren zoete wortels en frisse, licht bittere witlof. De salade is simpel, snel te maken, vol van smaak en staat sinds die eerste keer vaker bij ons op tafel.
Als we in Duitsland bij de schoonfamilie op bezoek zijn, serveert mijn schoonmoeder steevast een goed gevulde soep. Ik heb haar niet naar het geheim gevraagd, maar in plaats daarvan geprobeerd de soep na te maken toen ze bij ons op bezoek waren. Mijn schoonfamilie was enthousiast, dus ik geloof dat ik in die opzet ben geslaagd. Ook mijn eigen familie was verrassend lyrisch, alhoewel het echt geen culinair hoogstandje is. Ik denk dat de soep in al zijn simpelheid overtuigt door zijn pure smaken en de juiste verhoudingen. Het echte geheim is dat de helft van de soep wordt gepureerd. Eenieder die een iets avontuurlijkere soep wil hebben, kan deze universele basissoep interessant maken met toppings en andere smaakmakers.
Met lasagne kun je volop variëren, en toch kom ik vaak uit op een lasagne linzenbolognese of een spinazielasagne. Die klassiekers zijn natuurlijk altijd de moeite waard, en toch is het fijn om af en toe je repertoire uit te breiden. Onlangs maakte ik deze lasagne met broccoli, bleekselderij, prei en witte bonen. Deze combinatie vond ik zo geslaagd dat ik hem vandaag opnieuw heb gemaakt, maar dit keer met een notitieblokje erbij.
Ik hou van de nootachtige, licht bittere smaak van rucola, maar vaak gebruik ik voor twee personen hooguit de helft van een zakje. Omdat rucola toch echt binnen een paar dagen moet worden gebruikt, verwerk ik de rest vaak in een simpele rucolapesto. Die pesto behoort ondertussen tot mijn standaard broodbeleg, dus ik koop nu regelmatig rucola met als enig doel op de zondagavond een vers potje pesto te maken. In de pesto verwerk ik tevens knoflook en bosui, en amandelen zorgen voor een bitterzoet accent. Rucolapesto is ook erg lekker op een toastje, of als dip.
Koken voor jezelf hoeft geen saai en tijdrovend karwei te zijn dat je kan vermijden door een diepvrieslasagne op te warmen. Met een paar ingrediënten tover je in een mum van tijd een lekker gerecht op tafel. Deze paprikastoof met tomaten is weinig werk: groenten snijden, opbakken en afkruiden. Lekker met gebakken plakken halloumi en couscous. Deze laatste hoef je trouwens niet te koken. Couscous kan je bereiden in een afgesloten pot waarin je een deel couscous en ongeveer twee delen water en een snuf zout doet. Dek goed af met een theedoek, laat vijf minuten staan, roer op met een klontje boter en klaar is Kees.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
