Vegatopia - Augustus 2013: Google Meat, hiphop, zigeunersaus en smulbossen

Na Google Glass hebben we nu ook Google Meat. De Duitsers laten zich de worst niet van het brood nemen. Met hiphopmuziek verovert Monsanto Europa. Deco is er om gegeten te worden. Na de Joden en de negers beginnen nu ook de zigeuners te zeuren. Seattle heeft het eerste smulbos ter wereld. Augustus 2013 in vogelvlucht.

Na Google Glass komt Google Meat

Professor Mark Post van de Universiteit Maastricht kondigde het in februari 2012 al groots aan, en begin deze maand was het dan zo ver: de eerste stukjes kweekvlees werden voor de lopende camera naar binnen gewerkt. Echter, niet door topkok Heston Blumenthal, zoals tot op het laatste moment werd vermoed, maar door iets mindere goden: voedingsdeskundige Hanni Ruetzler en culinair journalist Josh Schonwald. En smaakten die burgertjes, die 290.000 euro hebben gekost? "Somewhat underwhelming", niet echt overdonderend dus, volgens de professionele testeters. De consistentie was prima, maar toch niet zacht genoeg, en de testers misten peper en zout (bij die laatste opmerking vragen wij ons af waarom je die niet eventjes uit een molentje op het kweekvlees had kunnen strooien, of is dat dan weer niet echt genoeg?).

Al is het kweekvlees nog steeds voor verbetering vatbaar (de prijs moet misschien een tikkie naar beneden), het resultaat was goed genoeg voor ronkende krantenkoppen en bijnamen als de 'Frankensteinburger' (zo het Belgische Nieuwsblad). Nee, vegetarisch is het kweekvlees niet - er zijn vooralsnog stamcellen van gedode dieren voor nodig. Maar volgens Tobias Leenaert van de EVA is het een belangrijke stap om de productie van vlees massaal naar beneden te krijgen, al moeten we vooral blijven zoeken naar 'meer evidente vleesalternatieven'.

Misschien nog wel het meest opzienbarende nieuws: de geheime financier van het project is een van de oprichters van Google, Sergey Brin, die beweerde: "Als mensen niet het gevoel hebben dat dat waar je mee bezig bent, science fiction is, dan ben je nog niet grensverleggend genoeg bezig." Na Google Glass hebben we nu dus ook Google Meat.

Worst is de hamvraag

Heftig oproer in Duitsland. De Duitse Telegraaf, de Bild, kondigt met koeienletters aan: "De Grünen willen ons het vlees verbieden". Is de Duitse Groen-Links inderdaad van plan het land van worst- en schnitzeleters op stel en sprong te dwingen om elke dag tofu en speltburgers te eten? Nee hoor, het betreft slechts een onschuldig plan in het verkiezingsprogramma om één dag in de week in de kantines en mensas een veggie-day te houden, een meatless monday dus. En eigenlijk is het ook al goed genoeg als twee van de drie maaltijden vegetarisch zijn. Het idee oogst helaas vooral veel hoon en spot. Een overwinning van Bayern München kun je toch niet met een lap tofu vieren? Minister Ilse Aigner van het CSU ondersteunt het plan: "Op vrijdag eten we sowieso al vis, omdat dat tot onze religieuze traditie behoort, dus we hebben al lang een veggie-day in onze kantines." Eh, oeps... misschien moet ze toch even nakijken wat een vegetariër al dan niet eet?

Gezond is hip en komt onze kant op

Zodra het logo van Postbus 51 op het beeld verschijnt, beginnen we onwillekeurig al te gapen: daar komt weer een goedbedoelde boodschap in een semi-lollige, toegankelijke verpakking. Dat kunnen de Amerikanen ook, en met ongeveer dezelfde lulligheidsgraad: Hip Hop Public Health. Maar dan wel duizend keer beter geproduceerd dan wij het kunnen, en met grote namen als Michelle Obama en hip-hopster Doug E. Fresh (waar ik persoonlijk nog nooit van heb gehoord). We krijgen er wel een beetje een sesamstraatgevoel bij.

Ook Amerikaans, minder hip, maar des te meer omstreden: genetisch gemanipuleerde mais. Multinational Monsanto heeft het (bijna) eindelijk voor elkaar gekregen om deze mais ook naar Europa te kunnen exporteren. Deze supermais is resistent tegen twee verschillende pesticiden en zes verschillende insectensoorten. En is volgens de EU volkomen veilig. De Canadees Thierry Vrain, die zelf lang betrokken was bij onderzoek op dit gebied, denkt er anders over. Het genetisch manipuleren is een soort kat-en-muisspel, waarbij de bacteriën nog nét iets slimmer zijn dan de onderzoekers. Met als voornaamste gevolg dat meer en meer gewassen - en uiteindelijk misschien ook mensen - geen baat meer hebben bij antibiotica. Een gevaarlijk spelletje dus, blijkbaar.

Nu kun je natuurlijk heel snel je spandoeken tevoorschijn halen, maar wellicht effectiever en in ieder geval leuker: organiseer een barbecue met (vegetarische) producten die je wél wilt eten, om te laten zien hoe het ook kan.

Hoe heurt het eigenlijk

Dan krijg je een gin-tonic met een geinig augurkje, of een martini met een paar zielige olijfjes, of een Bloody Mary met bleekselderij. Wat doe je dan met die malle stukjes decoratief groenvoer? In vroeger tijden was het antwoord simpel: niets. Tegenwoordig geldt dat als snobistisch en mag je ze gewoon opeten, als je er zin in hebt. Net als het bosje peterselie, dat in sommige restaurants nog steeds als volstrekt overbodige decoratie wordt gebruikt.

De naam zigeunersaus kun je echter niet meer zonder meer bezigen. Al denkt de gemiddelde mens bij zigeunersaus aan iets met tomaat, paprika en barbecue, een vereniging van Roma en Sinti uit Hannover vindt de naam discriminerend. Net zoals jodenkoek, moorkop en negerzoenen ook al niet meer kunnen. Voor zulke discussies houden we ons gemakshalve Oost-Indisch doof.

Was het oog groter dan de maag, of was de kok net iets te genereus? In Amerika is het gebruikelijk dat je de restjes meeneemt in een doggy bag, zogenaamd 'voor de hond' . Dat kan nu ook moderner: met de app Leftover Swap kun je een hongerige student in de buurt aanlokken, of gezellig restjes met elkaar ruilen. Hartstikke hip, dus dat mag.

Enne, de manier waarop je popcorn eet schijnt ook iets over je persoonlijkheid te zeggen.

Smulbossen, paddozwembaden en Indiase olijfolie

Volgens de Belgische Standaard krijgt Seattle het eerste eetbare bos ter wereld. Bezoekers kunnen gratis smullen van kersen, noten en kruiden. Dat klopt niet, dachten wij, want hadden wij in ons eigen kikkerlandje niet al een smulbos? Nou nee dus: getuige de vele conjunctieven in het desbetreffende Wikipedia-artikel is het er nooit van gekomen. En strijkt Seattle dus met de eer. Jammer.

Maar wij hebben dan weer champignons in zwembaden. In het gesloten Tropicana in Rotterdam hangen nu zakken met koffiedik en stro, waar roze en grijze oesterzwammen uit groeien. Dat is ook leuk, toch?

Ook iets op een plaats waar je het niet verwacht: olijfolie in India. De regering subsidieert als een gek de aanbouw van olijven in dit land. Het is nog maar de vraag of de Indiase consument daarop zit te wachten. Olijfolie heeft in een curry tenslotte niets te zoeken - tenzij het een creatie van Jamie Oliver betreft, want die gebruikt voor echt álles olijfolie.

Tertia's trend: Schotse eieren

Sinds kort struikelen we welhaast over Schotse eieren, in allerlei gedaanten. Een Schots ei is een gehaktbal die gevuld is met een gekookt ei (inderdaad, de Belgen noemen dat een vogelnest, wat je niet moet verwarren met dat wat de Chinezen een vogelnest noemen, want dat is weer heel wat anders). Inmiddels zijn er ook moderne en - jawel - vega versies, zoals falafelballen gevuld met kwartelei en we zijn Schotse eieren ook met marmite, biet, kastanjes en Japanse panko tegengekomen. Alleen een vegan versie ontbreekt nog.

Die ballen eten we dan met grote Opinel-messen, want een beetje restaurant heeft het huis-tuin-en-keukenmes al lang en breed vervangen door een vervaarlijk mes, waar je met een beetje wilskracht een heel paard mee aan gort zou kunnen snijden. Wij leven ons echter liever uit op ons houtgerookte stukje venkel.

En verder

Nieuw in de Restaurantgids: de Satébar in Rotterdam, met veel groentegerechten en een vegetarische nasi rames.
Op het forum; wat te doen met een overschot aan andijvie?
Gaaf: een aromatische Oosterse muesli met oranjebloesemwater.
Een lekker toetje na het barbecuën: gegrilde perzik.
Zo zien 200 calorieën er uit, in verschillende gedaantes.
Een primeur in Hannover: een volautomatische pan, waar je slechts op het juiste moment de ingrediënten in moet gooien.

Meer!

Eelco, site-administrator en culiredactie, maakt een goeie brunch op zondagochtenden. Werkt als onderzoeker aan 'recommender systems', ook voor recepten, en doet ook iets met privacy.